نظریه روانکاوی فروید

 فروید و روانکاوی

زیگموند فروید، پزشک اهل وین که از 1856 تا 1939 زندگی می کرد، نه تنها تأثیر نیرومندی در ایجاد روان شناسی امروزی داشت، بلکه یکی از اندیشمندان بزرگ قرن بیستم بود. تأثیر اندیشه های او در هنر، ادبیات و فلسفه و همچنین در علوم اجتماعی و انسانی آشکار است. فروید تنها یک محقق آکادمیک رفتار انسانی نبود، بلکه به درمان بیماران روان نژند(3) نیز می پرداخت. روانکاوی تکنیک درمانی ای که او ابداع کرد، شامل ترغیب بیماران به حرف زدن آزادانه درباره ی زندگیشان است، به ویژه درباره ی آنچه از تجربیات نخستین دوران زندگشان می توانند به یاد آورند. فروید به این نتیجه رسید که بسیاری از آنچه حاکم بر رفتار ماست ناخودآگاه است، و متضمن ماندگاری و استمرار شیوه هایی در دوران بزرگسالی است که در نخستین مراحل زندگی در برخورد با اضطرابات به وجود آمده اند. بیشتر این تجربیات نخستین دوران کودکی از خاطره ی آگاه ما گم می شوند، اگرچه آنها شالوده ای را که خودآگاهی ما بر آن بنا گردیده تشکیل می دهند.

رشد شخصیت